lunes, 31 de agosto de 2009

AL NIVELL DE CASTELLÓ

Tant se me'n fot tot el que em puguen dir, fare el que em done la gana....
Vull anar-me'n lluny, vull aprendre de la gent. La gent diferent es la que m'ensenyara coses diferents. Vosaltres teniu vides simples, buides. Aprendré de qui em vulgui ensenyar.
No vos deixeu xafar, feu de tot. Agafeu i doneu.
Els llibres son eterns, la gent no.
Un poc de sentiment "Gran Hermano". Tot compartit, canviant de familia i amics. Llagrimes reals, sentides, llagrimes per gent que m'ha ensenyat coses. Llagrimes per gent que m'ha millorat. Ara soc millor.
I a tots els que teniu por al canvi sols vos puc dir:


Come io ero tu sei, come io sono tu sarai.

domingo, 30 de agosto de 2009

DOMANDA

Pregunta hecha sin previo contexto, sin conversación anterior y respuesta a dicha pregunta.

C.S. ¿tu te la pelaste?
J.S. Si, yo me la pelé

Un record per a la sargantana. Vull estar ahi.

viernes, 28 de agosto de 2009

RESTANDO

Muros pantalla, pilotes, orxata, anclajes, ataques curados, es que no se que distancia hay hasta el tunel..., articulo 27, hormigon armado H-30, poker a limite fijo, y luego abrazar, EL MAR, entubacion en terreno limoso, lagartijas q me dan envidia, cumpleaños de Paquito, calor y mas calor, espera rentable pero espera al fin y al cabo, veo tus veinte y subo otras veinte, revestimiento, jet grounting, besar, besar, besar..... un pitillo, retrovisor roto

ya falta menos

miércoles, 26 de agosto de 2009

UN DIA MES

Semana de espera, de esperas. Essperando cosas buenas, esperando el momento.
Hasta la llegada del dia imprevisto. La raza humana mola!!
Salvajada? si, insulto al hambre en el mundo? si, divertido? si.
Tocar cada centimetro e ir avanzando sin miedo a no poder volver atras.
Pescar en mi barquita y hacerle fotos a mis premios.

¿o no?

lunes, 24 de agosto de 2009

RENEGÀ

¿Alguien tiene un porrito para este papelillo que me sobra?
Ole.
Quiero finalizar examenes y quiero irme a una playa alejada de todo, donde pueda hacer lo que quiera sin miedos ni preocupaciones.
Quiero tantas cosas.......
Quiero saltar de mas alto!!Esas alturas no me sacian.
Adrenalin adiction, good summer!

Yo te doy ese porrito.

jueves, 20 de agosto de 2009

DOS CHISTES Y UNA HOSTIA

"Tutto a posto", es la frase que he recordado hoy. Y de fondo sonaba nirvana.
Dedicada. Eres un grande.
He vuelto a amarte perugia, o nunca he dejado de hacerlo.
Todo pasa deprisa entre saltos y canutos, como si estubiera en una carretera conduciendo a 140 y sabiendo que solo puedo ir a 133. Demasiado deprisa.
133 es ir muy lento!!
El colchon sigue funcionando y espero que no se rompa en por lo menos 3 semanas.
Ya hace casi tres semanas que estoy en este pais. Pero cuanto rato llevo andando?
Lo quiero aprovechar todo, y reirme de todo y pasearme por las escolleras hablando de temas vanales. Quiero meterme en una piscina de agua helada donde lo bajito me llegue por el cuello y lo hondo este demasiado lejos para ir.
Quiero jugarme cervezas a lo loco. A cara o cruz.






Elijo cara.

lunes, 17 de agosto de 2009

MES DE TRES

Todo va bien. Como en un cuento.
Fue como volver a ver la luz tras una larga travesia por el subsuelo, horizonte tras horizonte. Daba igual el calor que hiciera o que estubiera lloviendo, volvia a estar arriba. Durmiendo boca abajo.
Es facil ser feliz, tanto como encontrar una cocina electrica o sentarte 10 minutos al lado del lagarto o de padre, o pasar por el frio pasillo de los congelados.
Solo un miedo, el miedo al reset.
El ver a aquella niña tomarse el liquido de la felicidad fue bastante, para volver al sitio que una vez nos quiso o para quedarme donde queria estar.

Todo como un cuento.
...y colorin colorado, este cuento no ha acabado....

viernes, 7 de agosto de 2009

SIN ESCALA EN FOLIGNO

Sentado en un garito en la playa con mi canuto de rigor he mirado la luna y he vuelto a estar en la piazza. Era la misma luna que vi alli un par de meses antes, estaba sentado en las escaleras y por Corso Vanucci subia y bajaba gente, los timbales sonaban de fondo y agudizando el oido podia oir alguna cancion italiana conocida.
Sonia me hablaba de rusia y yo tenia mis dos alas.
Luego la plaza se lleno de niebla, eché el humo y vi que realmente estaba en la playa...
Mañana la volvere a mirar.

jueves, 6 de agosto de 2009

CAMBA CAVARRE CA L'ÈREVA CRÉSCE

Que os den por culo a todos, si me quereis llamar me llamais si no que os jodan (y corte de manga).
Esas fueron las ultimas palabras que le oí decir a Peio en la despedida.
Tres dias fuera de Italia y aun no pesan, no me dado la gran hostia gracias a mi colchon. Gran gente.
Playa, canutos, poker, canutos, saltos de acantilados, canutos, risas, canutos, risas....estoy en casa, he vuelto a la extravagancia. No recordaba casi este sitio, la aldea.
No pasa un dia sin algun hecho extraño. Me siento queridisimo, aqui soy verdaderamente "el Pep", un concepto raro. Pero aun asi falta algo.....
Augura buen agosto, pero ....y luego?
Llamar a un timbre, esperanza y sonrisa.
Esa sensacion de que a nadie le importan tus cosas porque no han estado ahi, se acentua con mis dos ultimas semanas porque no existe nadie a quien se lo pueda contar. Mis mil recuerdos solo sirven para eso, recordarlos.

Todo es cuestion de dias.

Chi non rischia non fa affari.

lunes, 3 de agosto de 2009

TAVOLO Nº 5

Dos semanas soñadas?
Playas paradisiacas, pueblecitos medievales, caminatas de tres horas para nada y de las que no me arrepiento, fiestas rave inesperadas, panetones.....
No se como dar las gracias a todo el mundo por haberme tratado como a su hermano o pure hijo.
A los monopoletanos, gracias a todos y solo deciros unas cosillas:
Sergio: con seis puntos en el pie, uno no se mete en la arena de la playa.
Gianni: no se puede beber siempre.
Mauro: si bebes no conduzcas.
Lucila: no pierdas nunca esa sonrisa e alle stelle fino la follia.
GBL: sigue aprendiendo español, no lo hablas mal
Mauri: gracias por estas vacaciones 6 estrellas.
Luego llego calabria, hermosa, calurosa, larga, peperoncini, helados, rumanas pidiendo....aun me queda mucho por ver. Mimmo tu sarai il prossimo a chi farò la visita.
Retorno a Puglia. Sonia a te non ti posso dire niente che non ti abbia detto prima, solo grazie una e mille volte.
La ultima noche en Sant'Agata trascurrio veloz, las horas parecian minutos y se hacia tarde, habia que irse a casa pero era la ultima noche y no queria verla morir. A la gente del tavolo nº 5, sois geniales y vuestro local es de lo mejor que he visto en italia, "gracias" Laura por invitarme a tantas cosas e certo che ci vedremo un'altra volta, ritornerò.
No puedo explicar estas semanas con palabras, es como el erasmus, intenso y con demasiada gente conocida para asimilarlos bien a todos y su sabiduria.

Al mondo ci sono due cose che non si cambiano mai, una è la mamma e l'altra è la squadra.
Gianni Ciccillo. Monopoli

Espero volver a veros.